Znaki wywoławcze krótkofalowców są ujednolicone w skali światowej w tym celu, aby na podstawie odebranego znaku szybko wywnioskowac z jakiego kraju oraz kontynentu pochodzi odbierana przez nas stacja. Również po to, aby każdy krótkofalowec na świecie posiadał swój indywidualny, nigdzie nie powtarzający się znak.

Znak krótkofalarski składa się z tzw. prefiksu częsci numerycznej oraz sufiksu.

Prefiks jest to oznaczenie kraju z którego pracuje radiostacja. W krótkofalarstwie każdy kraj posiada jeden lub więcej prefiksów. Dla Polski przyznane prefiksy to SP, SQ, HF, SN, SO, SR, 3Z. Prefiksy SR zarezerwowane są dla stacji bezobsługowych, SN i 3Z dla znaków okolicznościowych a HF dla stacji specjalnych.
Obcokrajowcy czasowo zameldowani w Polsce otrzymują prefiks SO.

Część numeryczna zarówno w Polsce jak i na całym świecie służy do identyfikacji tzw. okręgu wywoławczego. Polska podzielona jest na dziewięć okregów wywoławczych.

Sufiks to jedna, dwie lub trzy litery występujące po części numerycznej znaku. Wśród polskich znaków posiada znaczenie pierwsza litera sufiksu dzięki której, możemy się dowiedzieć czy dana stacja jest stacją indywidualną czy klubową:

K-kluby działające w Lidze Obrony kraju
P-kluby Polskiego Związku Krótkofalowców
Z-kluby Związku Harcerstwa Polskiego
Y-znaki klubów nie związane z powyższymi (kluby rodzinne, prywatne, wyczynowe)

Znaki klubowe zawsze zaczynają się prefiksem SP

Przykład:
 

SP8KBN - Polska amatorska Radiostacja Klubowa Ligi Obrony Kraju, pracujaca w ósmym okręgu wywoławczym.

 

W Służbie Radiokomunikacyjnej Amatorskiej nie stosuje się kryptonimów. Wszystkie nadawane przez króótkofalowców informacje nie mogą być w jakikolwiek sposób szyfrowane, musimy przekazywać je tekstem jawnym, niezależne od stosowanego sposobu emisji sygnału. Kryptonimy, szyfrogamy oraz emisje utajnione mogą używać wyłącznie profesjonalne oraz wojskowe służby radiokomunikacyjne.